พัดแพว หมายถึง น. ผักแพว. [ดู แพว (๑)].
น. ลมตะโก้. (ดู ตะโก้ ๒).
ว. สามสิบสอง. (ป.).
น. พัสตร์, ผ้า. (ส. วสฺตฺร; ป. วตฺถ).
[พัดทะ, พัด] ก. ผูก, ติด, เนื่อง. (ป.).
[พัดทะ, พัด] ก. ผูก, ติด, เนื่อง. (ป.).
น. เขตที่สงฆ์กำหนดผูกขึ้นเพื่อใช้ทำสังฆกรรม มีขนาดพอจุภิกษุที่นั่งห่างกันคืบหนึ่ง ๆ ได้ไม่น้อยกว่า ๒๑ รูป.
น. จํานวนที่หักหรือริบเอาไว้เป็นภาคหลวง.