พนาลี หมายถึง น. แนวป่า. (ส. วนาลี).
(กลอน) น. ป่า.
น. ที่อยู่ในป่า. (ป. วนาวาส).
น. ป่า.
[พะนาสม] น. อาศรมในป่า. (ส. วนาศฺรม).
น. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).
น. ราวป่า, แนวป่า, ทิวไม้, ป่าสูง, ป่าดง, วนาสณฑ์ หรือวนาสัณฑ์ ก็ว่า.
น. ราวป่า, แนวป่า, ทิวไม้, ป่าสูง, ป่าดง, วนาสณฑ์ หรือวนาสัณฑ์ ก็ว่า.