พังพาน หมายถึง น. คองูเห่าหรืองูจงอางที่แผ่แบนออกทำท่าจะฉก, แม่เบี้ย ก็เรียก.
ก. อาการที่นอนคว่ำ หน้าเชิด.
น. ถ้อยคําหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาช้านานแล้ว โดยกล่าวเป็นกลาง ๆ เพื่อให้ตีความเข้ากับเรื่อง เช่น กระต่ายตื่นตูม.
[พัด] น. วัช, คอก. (ป. วช).
[พัดชะ] น. พัด. (ป. วีชนี).
น. เพชร. (ส. วชฺร; ป. วชิร).
[พันจก] น. ผู้ล่อลวง. (ป., ส. วญฺจก).
[พัน] น. การล่อลวง. (ป. วญฺจน).