พักใหญ่ หมายถึง น. ชั่วระยะเวลานานพอสมควร.
[พักตฺระ] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).
[พักตฺระ] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).
(กลอน) น. หน้า.
[กฺริด] น. โฉมหน้า เช่น พักตรากฤติอันบริสุท ธิพบูและโสภา.(สมุทรโฆษ). (ส. พกฺตฺร + อากฺฤติ).
ดู พักตร, พักตร์.
ดู พักตร, พักตร์.
น. ผู้พูด, ผู้กล่าว. (ส. วกฺตฺฤ; ป. วตฺตา).