พักสายตา หมายถึง ก. หยุดใช้สายตาอย่างคร่ำเคร่งชั่วคราว.
น. ชั่วระยะเวลานานพอสมควร.
[พักตฺระ] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).
[พักตฺระ] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).
(กลอน) น. หน้า.
[กฺริด] น. โฉมหน้า เช่น พักตรากฤติอันบริสุท ธิพบูและโสภา.(สมุทรโฆษ). (ส. พกฺตฺร + อากฺฤติ).
ดู พักตร, พักตร์.
ดู พักตร, พักตร์.