พักพิง หมายถึง ก. อาศัยอยู่ชั่วคราว.
ก. พักผ่อนเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงเป็นปรกติ เมื่อหายเจ็บป่วย.
ก. หยุดพักผ่อน.
ก. พักค้างคืน (มักไปกันเป็นหมู่คณะ) เช่น ลูกเสือไปพักแรม.
ก. หยุดทำงานที่ทำจำเจหรือหมกมุ่นอยู่ไปทำอย่างอื่นชั่วคราวเพื่อผ่อนคลายสมอง.
ก. หยุดใช้สายตาอย่างคร่ำเคร่งชั่วคราว.
น. ชั่วระยะเวลานานพอสมควร.
[พักตฺระ] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).