ความหมายของคำว่า ' พะเนิน '

ความหมายของคำว่า ' พะเนิน '
พะเนิน หมายถึง น. ค้อนขนาดใหญ่สำหรับตีเหล็กหรือทุบหิน เป็นต้น; ของกองสุมกันขึ้นไปจนสูง, พะเนินเทินทึก ก็ว่า.

พะเนินเทินทึก
(ปาก) ว. มากมายก่ายกอง, พะเนิน ก็ว่า.
พะเนียง ๑
น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ทําด้วยกระบอกไม้ไผ่บรรจุดินดํา ใช้ตั้งจุดไฟให้ลุกเป็นช่องาม เรียกว่า ไฟพะเนียง.
พะเนียง ๒
ดู เนียง ๒.
พะเนียง ๓
น. ชื่อหม้อนํ้าชนิดหนึ่ง รูปอย่างหม้อคะนน.(รูปภาพ พะเนียง)
พะแนง
น. แกงคั่วไก่หรือเนื้อเป็นต้น นํ้าแกงข้น.
พะพาน
ก. พ้องพาน เช่น อย่าให้ความชั่วมาพะพาน, พบปะ เช่น ไม่ได้พบปะพะพานมานาน, เกี่ยวพัน เช่น กิ่งไม้ยื่นมาระพะพาน.
พะพิง
ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย, พะ ก็ว่า.