พะเน้าพะนอ หมายถึง ก. พรํ่าเอาอกเอาใจเกินสมควร.
ก. ทําอิด ๆ เอื้อน ๆ; เซ้าซี้.
น. ค้อนขนาดใหญ่สำหรับตีเหล็กหรือทุบหิน เป็นต้น; ของกองสุมกันขึ้นไปจนสูง, พะเนินเทินทึก ก็ว่า.
(ปาก) ว. มากมายก่ายกอง, พะเนิน ก็ว่า.
น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ทําด้วยกระบอกไม้ไผ่บรรจุดินดํา ใช้ตั้งจุดไฟให้ลุกเป็นช่องาม เรียกว่า ไฟพะเนียง.
ดู เนียง ๒.
น. ชื่อหม้อนํ้าชนิดหนึ่ง รูปอย่างหม้อคะนน.(รูปภาพ พะเนียง)
น. แกงคั่วไก่หรือเนื้อเป็นต้น นํ้าแกงข้น.