ความหมายของคำว่า ' พะนอ '

พะเน้าพะนอ
ก. พรํ่าเอาอกเอาใจเกินสมควร.
พะเน้าพะนึง
ก. ทําอิด ๆ เอื้อน ๆ; เซ้าซี้.
พะเนิน
น. ค้อนขนาดใหญ่สำหรับตีเหล็กหรือทุบหิน เป็นต้น; ของกองสุมกันขึ้นไปจนสูง, พะเนินเทินทึก ก็ว่า.
พะเนินเทินทึก
(ปาก) ว. มากมายก่ายกอง, พะเนิน ก็ว่า.
พะเนียง ๑
น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ทําด้วยกระบอกไม้ไผ่บรรจุดินดํา ใช้ตั้งจุดไฟให้ลุกเป็นช่องาม เรียกว่า ไฟพะเนียง.
พะเนียง ๒
ดู เนียง ๒.
พะเนียง ๓
น. ชื่อหม้อนํ้าชนิดหนึ่ง รูปอย่างหม้อคะนน.(รูปภาพ พะเนียง)