พกจร หมายถึง น. ประพฤติอย่างนกยาง คือ คนหน้าซื่อใจคดหรือหน้าเนื้อใจเสือ. (ส.).
(กลอน) น. นกยาง.
ดู พก ๒.
(แบบ) น. เขาสัตว์สําหรับเป่า. (ส.).
[กุน] (แบบ) น. ต้นพิกุล. (ส.).
น. ดงหญ้าหรือดงไม้ที่เป็นหมู่ ๆ หรือที่รก ๆ เช่น ป่าดงพงพีรกเป็นพง.
น. ป่าดง.
ดู แขม ๑ และ เลา ๑.