ความหมายของคำว่า ' พ่อม่าย '

พ่อเมือง
น. ผู้ที่ชาวเมืองยกขึ้นเป็นเจ้าเมือง.
พ่อร้าง
(ถิ่น) น. ชายผู้เลิกกับเมีย.
พ่อเรือน
(โบ) น. พลเรือน.
พ่อลิ้นทอง
(ปาก) น. คนที่พูดดี พูดเก่ง หรือพูดคล่องน่าฟัง.
พ่อเล้า
(ปาก) น. ผู้ชายผู้เป็นหัวหน้าเลี้ยงหญิงสาวไว้บำเรอชาย.
พ่อเลี้ยง
น. ผัวของแม่ แต่ไม่ใช่พ่อของตัว; (ถิ่นพายัพ) แพทย์; ชายที่มีฐานะดี.
พ่อสื่อ
น. ชายที่ทำหน้าที่ชักนําชายหญิงให้พบรู้จักรักใคร่และแต่งงานกัน,ชายผู้ช่วยเหลือให้คู่รักได้ติดต่อหรือพบปะกัน.