พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง หมายถึง (สํา) ก. พอมีกินมีใช้, พอเลี้ยงตัวได้.
ก. พอสู้กันได้, พอฟัด หรือ พอฟัดพอเหวี่ยง ก็ว่า.
ว. เพียงระดับปานกลาง เช่น เขามีความรู้พอสถานประมาณ,พอสัณฐานประมาณ ก็ว่า.
ว. พอประมาณ เช่น เรียนเก่งพอสมควร ทำดีพอสมควร,พอควร ก็ว่า.
ว. เพียงระดับปานกลาง, พอสถานประมาณ ก็ว่า.
(ปาก) ว. พอสมควร, พอดี ๆ, นิด ๆ หน่อย ๆ, เช่น กินพอหอมปากหอมคอ พูดพอหอมปากหอมคอ.
ก. เหมาะเจาะ เช่น เขามาพอเหมาะกับเวลา รองเท้านี้ใส่ได้พอเหมาะ, พอเหมาะพอเจาะ ก็ว่า.
(สํา) รู้ทันกัน, พอแย้มปากก็เห็นไรฟัน ก็ว่า.