พอที่ หมายถึง ว. เหมาะ, ควร, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่พอที่ เช่น ไม่พอที่จะเข้าไปยุ่งกับเขาเลย.
ว. ควรที่จะ เช่น พอที่จะได้ เลยไม่ได้.
ว. เพียงปานกลาง เช่น มีฐานะดีพอประมาณ.
ว. พอจะใช้ได้บ้าง เช่น ความรู้ของเขาพอไปได้.
ว. มีหน้าตาสวยพออวดได้ (ใช้แก่ผู้หญิง).
ก. ได้เท่าที่กะไว้ เช่น ได้เท่านี้ก็พอเพียงแล้ว.
ก. พอสู้กันได้ เช่น เขามีฝีมือพอฟัดพอเหวี่ยงกัน, พอวัดพอเหวี่ยง ก็ว่า.
ก. พอสู้กันได้ เช่น เขามีฝีมือพอฟัดพอเหวี่ยงกัน, พอวัดพอเหวี่ยง ก็ว่า.