พอตัว หมายถึง ว. พอเหมาะสมแก่ตน เช่น มีความสามารถพอตัว.
ว. พอสมควร, พอสถานประมาณ, เช่น เจ็บไข้ก็พอทำเนายังแถมถูกออกจากงานเสียอีก.
ว. พอกินไปวันหนึ่ง ๆ.
คําห้ามเพื่อขอยับยั้ง.
ว. เหมาะ, ควร, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่พอที่ เช่น ไม่พอที่จะเข้าไปยุ่งกับเขาเลย.
ว. ควรที่จะ เช่น พอที่จะได้ เลยไม่ได้.
ว. เพียงปานกลาง เช่น มีฐานะดีพอประมาณ.
ว. พอจะใช้ได้บ้าง เช่น ความรู้ของเขาพอไปได้.