พหุคูณ หมายถึง ว. หลายเท่า, หลายทบ. (ส.).
น. คําที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง. (ป., ส. พหุวจน).
น. คําที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง. (ป., ส. พหุวจน).
(การทูต) ว. หลายฝ่าย. น. เรียกสนธิสัญญาที่มีคู่สัญญาหลายฝ่ายว่า สนธิสัญญาพหุภาคี. (อ. multilateral).
[พะหุน] ว. หนา, มาก. (ป., ส.).
ว. พหุ.
น. คําที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง.
น. ผู้มีความรู้เพราะได้สดับตรับฟังหรือศึกษาเล่าเรียนมามาก.(ป. พหุสฺสุต).