พสุ หมายถึง [พะ] น. ชื่อเรียกเทวดาจําพวกหนึ่ง; ทรัพย์, สมบัติ, ความมั่งมี. ว. ดี, เลิศ, ประเสริฐ; ใจดี, กรุณา. (ป., ส. วสุ).
น. 'ผู้ทรงไว้ซึ่งทรัพย์' คือ แผ่นดิน. (ป., ส. วสุธา).
น. พื้นแผ่นดิน. (ป., ส. วสุธาตล).
[พะสุนทะ] น. แผ่นดิน. (ป. วสุนฺธรา; ส. วสุํธรา).
[พะสุมะดี] น. แผ่นดิน. (ส.).
ดู พสุ.
น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, ธรณีกันแสง หรือ ธรณีร้องไห้ ก็ว่า.
ดู พสุ.