ความหมายของคำว่า ' พลากร '

พลาง
[พฺลาง] ว. ในระยะเวลาเดียวกัน (มักใช้กับกริยาที่ควบคู่กัน) เช่นเขาเดินพลางกินพลางกองทัพสู้พลางถอยพลาง, ชั่วระหว่างเวลา(ที่ยังไม่พร้อมหรือยังไม่ถึงกําหนดเป็นต้น) เช่น กินไปพลางก่อนทําไปพลางก่อน อยู่ไปพลางก่อน.
พลาญ
[พะลาน] (โบ) น. ลาน.
พลาด
[พฺลาด] ก. ไม่ตรงที่หมาย ในลักษณะเช่น เพลี่ยงไป เลี่ยงไป หรือไถลไป เช่น ยิงพลาด เหยียบบันไดพลาด; ผิดพลาด เพราะไม่รู้เท่าหรือเชื่อตัวเองเกินไปเป็นต้น เช่น ตอบพลาด.
พลาดท่า
ก. เสียที, เสียรู้.
พลาดพลั้ง
[พฺลั้ง] ก. ผิดพลาดไปโดยไม่ตั้งใจหรือไม่ทันคิด, พลั้งพลาด ก็ว่า.
พลาดิศัย
ดู พล, พล.
พลาธิการ
ดู พล, พล.