พลัดที่นาคาที่อยู่ หมายถึง (สํา) ก. พลัดพรากจากถิ่นฐานเดิม, ระหกระเหิน.
ก. จากไป, แยกออกจากกันไป.
[พฺลัน] ว. ทันที เช่น โดยพลัน เร็วพลัน.
[พฺลับ] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Diospyros malabarica Kostel. var.siamensis (Hochr.) Phengklai ในวงศ์ Ebenaceae คล้ายตะโก ผลกินได้, มะพลับ ก็เรียก.
ดู กระดูกค่าง.
[พฺลา] น. ที่ประทับชั่วครั้งคราวสําหรับรับรองพระเจ้าแผ่นดินและพระบรมราชวงศ์ชั้นสูง.
[พฺลึง] น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Crinum asiaticum L. ในวงศ์Amaryllidaceae ใบยาวใหญ่เป็นกาบ หัวมีพิษ ดอกสีขาว กลิ่นหอม.
น. เครื่องมือสําหรับแทงดิน สาดดิน สาดข้าว รูปแบน ๆ มีด้ามสําหรับถือ.