ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' พลัด '

    พลัด  หมายถึง [พฺลัด] ก. พลาด หลุด หรือตกจากที่ใดที่หนึ่ง เช่น ของพลัดจากมือเด็กพลัดจากต้นไม้, พรากจากกันโดยไม่รู้ว่าหลงไปอยู่ที่ใด เช่นพลัดพ่อ พลัดแม่, พรากจากถิ่นฐานหรือบ้านเกิดเมืองนอนเดิมเช่น พลัดถิ่นฐานบ้านเมือง พลัดบ้าน พลัดเมือง.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • พลัดถิ่น

    ว. อยู่ไกลจากถิ่นที่อยู่ของตน เช่น เรียกรัฐบาลที่ตั้งศูนย์บัญชาการอยู่นอกประเทศของตนว่า รัฐบาลพลัดถิ่น.

  • พลัดที่นาคาที่อยู่

    (สํา) ก. พลัดพรากจากถิ่นฐานเดิม, ระหกระเหิน.

  • พลัดพราก

    ก. จากไป, แยกออกจากกันไป.

  • พลัน

    [พฺลัน] ว. ทันที เช่น โดยพลัน เร็วพลัน.

  • พลับ

    [พฺลับ] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Diospyros malabarica Kostel. var.siamensis (Hochr.) Phengklai ในวงศ์ Ebenaceae คล้ายตะโก ผลกินได้, มะพลับ ก็เรียก.

  • พลับเขา

    ดู กระดูกค่าง.

  • พลับพลา

    [พฺลา] น. ที่ประทับชั่วครั้งคราวสําหรับรับรองพระเจ้าแผ่นดินและพระบรมราชวงศ์ชั้นสูง.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒