พลั้งพลาด หมายถึง [พฺลาด] ก. ผิดพลาดไปโดยไม่ตั้งใจหรือไม่ทันคิด, พลาดพลั้ง ก็ว่า.
[พฺลัด] ก. พลาด หลุด หรือตกจากที่ใดที่หนึ่ง เช่น ของพลัดจากมือเด็กพลัดจากต้นไม้, พรากจากกันโดยไม่รู้ว่าหลงไปอยู่ที่ใด เช่นพลัดพ่อ พลัดแม่, พรากจากถิ่นฐานหรือบ้านเกิดเมืองนอนเดิมเช่น พลัดถิ่นฐานบ้านเมือง พลัดบ้าน พลัดเมือง.
ว. อยู่ไกลจากถิ่นที่อยู่ของตน เช่น เรียกรัฐบาลที่ตั้งศูนย์บัญชาการอยู่นอกประเทศของตนว่า รัฐบาลพลัดถิ่น.
(สํา) ก. พลัดพรากจากถิ่นฐานเดิม, ระหกระเหิน.
ก. จากไป, แยกออกจากกันไป.
[พฺลัน] ว. ทันที เช่น โดยพลัน เร็วพลัน.
[พฺลับ] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Diospyros malabarica Kostel. var.siamensis (Hochr.) Phengklai ในวงศ์ Ebenaceae คล้ายตะโก ผลกินได้, มะพลับ ก็เรียก.
ดู กระดูกค่าง.