พละพลา หมายถึง [พฺละพฺลา] (โบ) น. พลับพลา.
[พฺลั่ก] ว. อาการที่ไหลทะลักออกมาด้วยกําลังดัน เช่น เลือดออกพลั่ก; เสียงดังเช่นนั้น.
[พะ] ว. กําลัง, มักใช้พูดเข้าคู่กันว่า กําลังพลัง.
(วิทยา) น. ความสามารถซึ่งมีอยู่ในตัวของสิ่งที่อาจให้แรงงานได้.(อ. energy).
น. พลังงานที่มีในเทหวัตถุ เนื่องจากการเคลื่อนที่ของเทหวัตถุนั้น.(อ. kinetic energy).
น. พลังงานที่มีในเทหวัตถุ เนื่องจากตําแหน่งที่อยู่ของเทหวัตถุนั้น.(อ. potential energy).
(การเมือง) น. เสียงส่วนใหญ่ที่ไม่แสดงออก. (อ. silent majority).
น. ความเข้มแข็งของจิตใจ, อํานาจจิต.