พล่อย หมายถึง [พฺล่อย] ว. อาการที่พูดง่าย ๆ โดยไม่ตริตรอง.
ดู พล, พล.
[พฺละพฺลา] (โบ) น. พลับพลา.
[พฺลั่ก] ว. อาการที่ไหลทะลักออกมาด้วยกําลังดัน เช่น เลือดออกพลั่ก; เสียงดังเช่นนั้น.
[พะ] ว. กําลัง, มักใช้พูดเข้าคู่กันว่า กําลังพลัง.
(วิทยา) น. ความสามารถซึ่งมีอยู่ในตัวของสิ่งที่อาจให้แรงงานได้.(อ. energy).
น. พลังงานที่มีในเทหวัตถุ เนื่องจากการเคลื่อนที่ของเทหวัตถุนั้น.(อ. kinetic energy).
น. พลังงานที่มีในเทหวัตถุ เนื่องจากตําแหน่งที่อยู่ของเทหวัตถุนั้น.(อ. potential energy).