พลศาสตร์ หมายถึง [พนละ] น. วิชากลศาสตร์แขนงหนึ่ง ซึ่งว่าด้วยการเคลื่อนที่ของเทหวัตถุที่เป็นของแข็ง แบ่งเป็นสาขาย่อย ๆ คือ จลนพลศาสตร์และ จลนศาสตร์. (อ. dynamics).
[พฺลอ] (ถิ่นปักษ์ใต้) ก. ฝานเอาเปลือกแข็งออก.
[พฺล้อ] น. ต้นกะพ้อ. (ดู กะพ้อ ๒).
[พฺล้อ] ก. พ้อ.
[พฺลอง] น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กหลายชนิด ในสกุล Memecylonวงศ์ Melastomataceae เนื้อละเอียดและแข็ง เช่น พลองขี้นก(M. floribundum Blume) พลองเหมือด (M. edule Roxb.).
[พฺลอง] น. เรียกไม้ใช้เป็นอาวุธยาวประมาณ ๔ ศอกว่า ไม้พลอง.
[พฺลอด] ก. พูดเรื่อยอย่างอ่อนหวานน่าฟัง.
ก. พูดจาอ่อนหวานต่อกันในเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ.