พลากร หมายถึง [พะลากอน] น. กองทหารเป็นจํานวนมาก. (ป. พล + อากร).
ว. มีกําลังยิ่ง. (ส. พล + อติศย).
น. หน่วยงานของทหารและตํารวจ มีหน้าที่ควบคุมการจัดที่พักจัดเครื่องใช้ จัดอาหาร ฯลฯ; (โบ) หัวหน้ากรมในกองทัพบกซึ่งมีหน้าที่เกี่ยวกับการนี้.
น. ภาวะของร่างกายที่แข็งแรง และไม่เป็นโรค; วิชาว่าด้วยการรักษาสุขภาพของร่างกายและจิตใจ.
น. ทหาร, นักรบที่ต้องใช้กําลังกาย. (ป., ส. พลานีก).
[พฺลบ] น. เวลายํ่าคํ่า, เวลาโพล้เพล้, เวลาเข้าไต้เข้าไฟ, เช่นตะวันชิงพลบ, พลบค่ำ ก็ว่า, ในบทกลอนแผลงเป็น พระลบ ก็มี.
น. เวลาย่ำค่ำ, เวลาโพล้เพล้, เวลาเข้าไต้เข้าไฟ, พลบ ก็ว่า.
[พะละวะ] ว. มีกําลัง, แข็งแรง, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส เช่นพลวเหตุ คือ เหตุแข็งแรง เหตุที่มีกําลังกล้า. (ป.).