ความหมายของคำว่า ' พฤกษ์ ๒ '

พฤกษา
ดู พฤกษ, พฤกษ์ ๑.
พฤฒ, พฤฒา
[พฺรึด, พฺรึดทา] ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, พฤทธ์ ก็ว่า. (ส.).
พฤฒ, พฤฒา
[พฺรึด, พฺรึดทา] ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, พฤทธ์ ก็ว่า. (ส.).
พฤฒาจารย์
น. อาจารย์ผู้เฒ่า, พราหมณ์ผู้เฒ่า.
พฤฒิ, พฤฒิ
[พฺรึดทิ] น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤทธิ์ก็ว่า. (ส.).
พฤฒิ, พฤฒิ
[พฺรึดทิ] น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤทธิ์ก็ว่า. (ส.).
พฤฒิบาศ
น. ชื่อพราหมณ์พวกหนึ่ง มีหน้าที่ทําพิธีเกี่ยวกับช้างและปัดเสนียดจัญไร.