พฤกษา หมายถึง [พฺรึกสา] น. ต้นไม้.
[พฺรึก] ดู จามจุรี ๒.
ดู พฤกษ, พฤกษ์ ๑.
[พฺรึด, พฺรึดทา] ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, พฤทธ์ ก็ว่า. (ส.).
[พฺรึด, พฺรึดทา] ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, พฤทธ์ ก็ว่า. (ส.).
น. อาจารย์ผู้เฒ่า, พราหมณ์ผู้เฒ่า.
[พฺรึดทิ] น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤทธิ์ก็ว่า. (ส.).
[พฺรึดทิ] น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤทธิ์ก็ว่า. (ส.).