พฤกษทล หมายถึง น. ใบไม้. (ส.).
น. เทวดาที่สิงอยู่ที่ต้นไม้. (ส.).
น. ต้นปาริชาต. (ส.).
น. วิชาว่าด้วยต้นไม้.
[พฺรึกสา] น. ต้นไม้.
[พฺรึก] ดู จามจุรี ๒.
ดู พฤกษ, พฤกษ์ ๑.
[พฺรึด, พฺรึดทา] ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, พฤทธ์ ก็ว่า. (ส.).