พราหมณ์ ๒ หมายถึง [พฺราม] น. ชื่อเพลงไทยจําพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคําว่า พราหมณ์เช่น พราหมณ์เข้าโบสถ์พราหมณ์เก็บหัวแหวน พราหมณ์ดีดน้ำเต้า.
[พฺราม] น. ชื่อปลาชนิดหนึ่ง เรียกว่า ปลาพราหมณ์. (พจน. ๒๔๙๓).
[พฺราม] น. ชื่อมะม่วงพันธุ์หนึ่งของชนิด Mangifera indica L.
[พฺรามมะนะ] น. ชื่อคัมภีร์ศาสนาประเภทหนึ่งในยุคพระเวทของอินเดียโบราณ มีหลายคัมภีร์ด้วยกัน ส่วนใหญ่แต่งร้อยแก้ว ว่าด้วยการประกอบพิธีกรรม มีเรื่องราวของเทพต่าง ๆ ประกอบ.(ส. พฺราหฺมณ).
ดู พราหมณ์ ๑.
[พฺรามมะนี] น. นางพราหมณ์. (ป., ส.).
[พฺรามมี] น. ชื่อหนึ่งของพระสรัสวดี; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์โรหิณีมี ๗ ดวง, ดาวคางหมูหรือ ดาวปลาตะเพียน ก็เรียก.
[พฺรํา] ก. ตกน้อย ๆ เรื่อยไป (ใช้แก่ฝน) ในคําว่า ฝนพรํา. ว. อาการที่ฝนตกน้อย ๆ เรื่อยไป ใช้ว่า ฝนตกพรํา ฝนตกพรํา ๆ.