พรากลูกนกลูกกา, พรากลูกนกฉกลูกกา หมายถึง (สํา) ก. ทําให้ลูกพลัดพรากจากพ่อแม่.
[พฺราก] ว. อาการที่น้ำตาไหลออกมาก ๆ ในคำว่า น้ำตาไหลพราก.
[พฺราก] ว. อาการที่น้ำตาไหลออกมาก ๆ ในคำว่า น้ำตาไหลพราก.
[พฺราง] ก. ทําให้เข้าใจเป็นอื่น, ทําให้เลือน, เช่น พรางตัว พรางไฟ.
[พฺรอก] ก. พูดลวง, แสร้งพูด.
[พฺร่าง] ว. แวววาวพร่าไปหมด.
[พฺราว] ว. มีแสงประกายแวววาวระยิบระยับ เช่น แสงพร่างพราว.
[พฺราด] ว. เสียงดังเช่นนั้น; อาการที่ดิ้นบิดตัวไปมา เช่น เด็กดิ้นพราดหัวปลาช่อนถูกทุบดิ้นพราด ๆ.