พรั่ง หมายถึง [พฺรั่ง] ว. คับคั่ง, รวมกันอยู่มาก.
ว. รวมอยู่มากหลาย เช่น มากันพรั่งพร้อม, พร้อมพรั่ง ก็ว่า.
ว. เข้าหรือออกพร้อม ๆ กันอย่างเนืองแน่น เช่น คนพรั่งพรูกันเข้ามา คำพูดพรั่งพรูออกจากปาก.
[พฺรัด] ก. พรากออกจากกัน.
[พฺรั่น] ก. รู้สึกหวั่นกลัว เช่น พรั่นใจ.
ก. นึกหวาดหวั่น, นึกพรั่นใจ.
[พฺรับ] (กลอน) ก. พริบ, ขยิบ, (ใช้แก่ตา).
[พฺร่า] ก. ทําให้เสียหาย, ทําลาย, ทําให้ย่อยยับ, เช่น พร่าชื่อเสียงพร่าทรัพย์สมบัติ พร่าประโยชน์. ว. กระจัดกระจายจนเห็นหรือได้ยินไม่ถนัดชัดเจน เช่น ตาพร่า รูปพร่า เสียงพร่า.