พระแวว หมายถึง (กลอน) ว. แพรว, แวววาว, มีแสงวับ ๆ.
ว. ใหญ่, กว้าง. (ป. พฺรหา; ส. พฺฤหตฺ).
น. ป่าใหญ่. (ป. พฺรหา + ส. อารณฺย).
น. ป่าใหญ่. (ป. พฺรหา + ส. อารณฺย).
(กลอน) น. เวลาเช้ามืด. (ข. พฺรหาม).
(กลอน) น. เวลาเช้ามืด. (ข. พฺรหาม).
น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
[พฺรัก] ว. รวมอยู่พร้อมหน้ากัน ใช้ในลักษณะเช่นญาติพี่น้องมากันพรักพร้อม, รวมอยู่พร้อมทุกอย่าง เช่น เตรียมข้าวของไว้ให้พรักพร้อม, พร้อมพรัก ก็ว่า.