พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ หมายถึง (กฎ) น. บทบัญญัติแห่งกฎหมายที่ตราขึ้นเพื่อกำหนดสาระสำคัญในรายละเอียดในเรื่องที่รัฐธรรมนูญกำหนดหลักการไว้ เพื่อขยายบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญให้มีความสมบูรณ์ครบถ้วนยิ่งขึ้น เช่นพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยคณะกรรมการการเลือกตั้ง พ.ศ. ๒๕๔๑ พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญจะตราขึ้นได้ต่อเมื่อมีบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญให้อำนาจไว้โดยเฉพาะส่วนกระบวนการตราพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนั้นเหมือนกับการตราพระราชบัญญัติทั่วไป.
(กลอน) น. พลบ.
(กลอน) ว. สว่าง.
(กลอน) ว. แพรว, แวววาว, มีแสงวับ ๆ.
ว. ใหญ่, กว้าง. (ป. พฺรหา; ส. พฺฤหตฺ).
น. ป่าใหญ่. (ป. พฺรหา + ส. อารณฺย).
น. ป่าใหญ่. (ป. พฺรหา + ส. อารณฺย).
(กลอน) น. เวลาเช้ามืด. (ข. พฺรหาม).