พรหมภูติ หมายถึง [พฺรมมะพูติ] น. เวลาสนธยา, เวลาขมุกขมัว, โพล้เพล้. (ส.).
น. ยานที่นําไปสู่ความเป็นพรหม คือการบริจาคอันยิ่งใหญ่เช่นบุตรทารทาน. (ม. ร่ายยาว สักบรรพ). (ป.).
[พฺรมมะ, พฺรม] น. อํานาจที่กําหนดความเป็นไปของชีวิต(ถือกันว่า พระพรหมเขียนไว้ที่หน้าผากของเด็กซึ่งเกิดได้๖ วัน). (ส.).
[พฺรมมะ, พฺรม] น. อํานาจที่กําหนดความเป็นไปของชีวิต(ถือกันว่า พระพรหมเขียนไว้ที่หน้าผากของเด็กซึ่งเกิดได้๖ วัน). (ส.).
[พฺรมมะ] น. โลกของพระพรหม; ภูมิเป็นที่สถิตของพระพรหม.
น. ฤษีที่เป็นพราหมณ์โดยกําเนิด.
[พฺรมมะ, พฺรม] น. ธรรมของพรหมหรือของท่านผู้เป็นใหญ่มี ๔ คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา. (ป.).
น. ชื่อกาบกระหนกชนิดหนึ่ง ที่ประกอบกับโคนเสา เช่น เสาบุษบกมีลักษณะคล้ายอินทรธนูละคร เรียกว่า กาบพรหมศร.