พยับ หมายถึง [พะยับ] ว. ครึ้ม, มืดมัว, (ใช้แก่อากาศ) เช่น พยับฟ้า พยับฝน พยับเมฆ.
น. เงาแดด, แสงแดดกล้าที่ปรากฏในระยะไกลเป็นระยิบระยับลวงตา ทําให้เห็นเป็นนํ้าเป็นต้น.
น. ครึ้มฝน.
น. เมฆฝนตั้งเค้า.
น. หมอกมืดครึ้ม.
ดูใน พยับ.
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Orthosiphon aristatus Miq. ในวงศ์ Labiataeดอกเล็กสีขาวอมม่วงอ่อน ออกเป็นช่อยาว เกสรเพศผู้ยาว ใบใช้ทํายาได้, หญ้าหนวดแมว ก็เรียก.
ดูใน พยับ.