พูพอน หมายถึง น. รากไม้ที่ขึ้นเป็นปีก เป็นพู หรือเป็นปมที่โคนต้น ซึ่งแผ่ขยายออกไปรอบ ๆ เพื่อพยุงลำต้น, พอน ก็เรียก.
น. ถั่วพู. (ดู ถั่วพู ที่ ถั่ว ๑).
น. กลุ่มหรือกระจุกที่ประกอบด้วยขนสัตว์ ไหม ด้าย หรือสิ่งอื่น ๆที่คล้ายกัน โดยมากใช้ห้อย เช่น พู่เรือสุพรรณหงส์ พู่ม่าน, ที่ใช้ชูก็มีบ้าง เช่น พู่หมวกเครื่องยศทหารบางเหล่า.
น. ชื่อพวงดอกไม้ร้อยมีรูปแบนประกอบด้วยอุบะ. (ดู กลิ่น ๒).
น. เครื่องเขียนหนังสือหรือระบายสี ตอนปลายเป็นพู่ทำด้วยขนสัตว์.
น. พม่า, ปรกติใช้ พุกาม.
ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคํา, พูดจา ก็ว่า.
(สํา) ก. พูดไม่ติดขัด เช่น สารพัดพูดคล่องเหมือนล่องนํ้า.(ไกรทอง), พูดคล่องเป็นล่องนํ้า ก็ว่า.