พนิต หมายถึง ว. เป็นที่รัก, ที่ชอบพอ. (ส. วนิต).
[พะนียก] น. วนิพก, คนขอทานโดยร้องเพลงขอ. (ส. วนียก).
[พะเนก] น. หมอนสําหรับช้างหนุนนอน.
ดู พน, พน.
ก. เห็น (ใช้แก่อาการเห็นซึ่งต่อเนื่องกับกิริยาอื่น เช่น ขุดพบ ค้นพบไปพบ หาพบ), ปะ, ประสบ, เจอะ, เจอ, เช่น พบเพื่อน พบอุปสรรค.
ก. พบด้วยความสนิทสนมคุ้นเคย.
ก. ปะกัน, เจอกัน, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่ประสบพบพาน.
(สํา) ก. พบหญิงสาวที่ต้องใจเมื่อแก่, ใช้ว่า พบไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น ก็มี.