พงพี หมายถึง น. ป่าดง.
ดู แขม ๑ และ เลา ๑.
[พงสะ, พง] น. เชื้อสาย, เทือกเถา, เหล่ากอ, สกุล. (ส.; ป. วํส).
[พงสะ, พง] น. เชื้อสาย, เทือกเถา, เหล่ากอ, สกุล. (ส.; ป. วํส).
[สะกอน] น. ผู้ตั้งวงศ์, บรรพบุรุษ. (ส.).
[สะทอน] น. ผู้ดํารงวงศ์สกุล, ผู้สืบสกุล. (ส.).
น. พวกพ้องที่เนื่องมาแต่วงศ์. (ส.).
(กลอน) น. ผู้มีชาติสกุล.