พิสุทธิ์ หมายถึง ว. บริสุทธิ์, สะอาด, สุกใส. (ป. วิสุทฺธิ).
ก. บ่ง, ชี้แจงให้รู้เหตุผล, เช่น เอาพยานหลักฐานไปพิสูจน์ความจริงในศาล, ทดลองให้เห็นจริง, ทดลองหาความจริง, เช่น มีวิธีพิสูจน์ว่าเป็นผงชูรสแท้หรือไม่. (ส. วิสูจน).
ก. ตรวจและแก้ไขที่ผิดในการพิมพ์หนังสือ.
[พิหก] น. นก. (ป., ส. วิหค).
[พิหะเคน] น. พญานก.
ดู พิหค.
[พิหาน] น. ที่อยู่ของพระสงฆ์, วัด; วิหาร, ที่ซึ่งประดิษฐานพระพุทธรูป, คู่กับอุโบสถ. (ป. วิหาร).
[พิลาน] น. แมว. (ป. พิฬาร, วิฬาร; ส. วิฑาล).