ความหมายของคำว่า ' พิสัญญี '

ความหมายของคำว่า ' พิสัญญี '
พิสัญญี หมายถึง ว. วิสัญญี, หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ.

พิสัย
น. วิสัย, ลักษณะที่เป็นอยู่, ความสามารถ; ขอบ, เขต, แดน, ตําบล,ถิ่น, แว่นแคว้น, ที่, มณฑล, ประเทศ. (ป. วิสย).
พิสิฐ
ว. ประเสริฐ, วิเศษ. (ป. วิสิฏ?; ส. วิศิษฺฏ).
พิสุทธิ์
ว. บริสุทธิ์, สะอาด, สุกใส. (ป. วิสุทฺธิ).
พิสูจน์
ก. บ่ง, ชี้แจงให้รู้เหตุผล, เช่น เอาพยานหลักฐานไปพิสูจน์ความจริงในศาล, ทดลองให้เห็นจริง, ทดลองหาความจริง, เช่น มีวิธีพิสูจน์ว่าเป็นผงชูรสแท้หรือไม่. (ส. วิสูจน).
พิสูจน์อักษร
ก. ตรวจและแก้ไขที่ผิดในการพิมพ์หนังสือ.
พิหค
[พิหก] น. นก. (ป., ส. วิหค).
พิหเคนทร์
[พิหะเคน] น. พญานก.