ความหมายของคำว่า ' พิสมัย '

ความหมายของคำว่า ' พิสมัย '
พิสมัย หมายถึง [พิดสะไหฺม] น. ความรัก, ความปลื้มใจ, ความชื่นชม. ก. รักใคร่หลงใหล เช่น ฉันไม่เห็นจะพิสมัยเธอเลย. ว. ควรชม. (ส. วิสฺมย;ป. วิมฺหย ว่า ความแปลกใจ).

พิสมัยเรียงหมอน
น. ชื่อวิธีรําท่าหนึ่งอยู่ในลําดับว่า พรหมนิมิตพิสมัยเรียงหมอน.(ฟ้อน).
พิสัง
(ถิ่นอีสาน) ว. อะไร.
พิสัช
ก. แก้, ตอบคําถาม; สละ, ส่งไป, ทิ้ง. (ป. วิสชฺช).
พิสัญญี
ว. วิสัญญี, หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ.
พิสัย
น. วิสัย, ลักษณะที่เป็นอยู่, ความสามารถ; ขอบ, เขต, แดน, ตําบล,ถิ่น, แว่นแคว้น, ที่, มณฑล, ประเทศ. (ป. วิสย).
พิสิฐ
ว. ประเสริฐ, วิเศษ. (ป. วิสิฏ?; ส. วิศิษฺฏ).
พิสุทธิ์
ว. บริสุทธิ์, สะอาด, สุกใส. (ป. วิสุทฺธิ).