พิลึกกึกกือ หมายถึง (ปาก) ว. แปลกมาก, ประหลาดมาก, น่าขัน, ชอบกล.
(ปาก) ว. พิลึกมาก.
ว. สุกใส.
[พิโลน] ก. ไม่คงที่, เคลื่อนไปมา, ยักย้าย. (ส. วิโลล).
ว. งาม.
[พิด] ก. เพ่งดู, แลดูโดยถี่ถ้วน.
[พิดสะดู] ก. พิจารณาดูให้รอบคอบ, พิจารณาดูให้ถี่ถ้วน.
[พิด] ว. ยี่สิบ. น. เรียกเหรียญทองครั้งรัชกาลที่ ๔ ชนิดหนึ่ง มีค่าเท่ากับ ๑ ใน ๒๐ ของชั่ง = ๔ บาท ว่า ทองพิศ. (ส. วึศ; ป. วีส).