พิเราะ หมายถึง ว. ไพเราะ, เพราะ, เสนาะ. (ข. พีเราะ).
(ราชา) ก. โกรธ, เคือง, ใช้ว่า ทรงพระพิโรธ. (ป., ส. วิโรธ ว่าการขัดขวาง).
ว. รําพัน, รํ่าว่า, รํ่าร้อง.
น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Ardisia วงศ์ Myrsinaceae ผลกลมเล็ก ๆ ใช้ทํายาได้ เช่น ชนิด A. colorata Roxb., A. pendulifera Pit.,A. polycephala Wall. ex A. DC..
ก. รํ่าไรรําพัน, ครํ่าครวญ, ร้องไห้, บ่นเพ้อ. (ป., ส. วิลาป).
[ลาลด] ก. อยาก, กระหาย, เร่าร้อน; เศร้าโศก, เสียใจ; เขียนว่าพิลาลด หรือ พิลาลศ ก็มี. (ส. วิ + ลาลส).
[พิลาด] ก. กรีดกราย, เยื้องกราย; คะนอง; ฟ้อนรํา. ว. งามอย่างมีเสน่ห์, งามอย่างสดใส; สนุก. (ส. วิลาส).
น. มาตราวัดมุม ได้แก่ ๑ ใน ๖๐ ของลิปดา.