พิรุณ หมายถึง น. ฝน; ชื่อเทวดาแห่งนํ้า เทวดาแห่งฝน เรียกว่า พระพิรุณ.(ป., ส. วรุณ).
ก. ผิดปรกติ, มีอาการน่าสงสัย, เช่น แสดงอาการพิรุธ ทำพิรุธ.(ป., ส. วิรุทฺธ).
[พิรุน] ว. งอกงาม, เจริญ. (ป. วิรุฬฺห; ส. วิรูฒ).
[พิเรน] ว. อุตรินอกลู่นอกทาง เช่น เล่นพิเรนทร์ คนพิเรนทร์.
ว. ไพเราะ, เพราะ, เสนาะ. (ข. พีเราะ).
(ราชา) ก. โกรธ, เคือง, ใช้ว่า ทรงพระพิโรธ. (ป., ส. วิโรธ ว่าการขัดขวาง).
ว. รําพัน, รํ่าว่า, รํ่าร้อง.
น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Ardisia วงศ์ Myrsinaceae ผลกลมเล็ก ๆ ใช้ทํายาได้ เช่น ชนิด A. colorata Roxb., A. pendulifera Pit.,A. polycephala Wall. ex A. DC..