พินาศ หมายถึง น. ความเสียหายสิ้นเชิง, ความเสียหายย่อยยับ. ก. เสียหายสิ้นเชิง,เสียหายย่อยยับ. (ป. วินาส; ส. วินาศ).
ก. พิจารณา, ตรวจตรา, เช่น เพ่งพินิจ.
ก. แนะนํา, สั่งสอน, ปกครอง. (ป., ส. วินีต).
ก. ดู, แลดู, เพ่งดู.
[พินิด] ก. ตัดสิน, ชี้ขาด. (ส. วินิศฺจย; ป. วินิจฺฉย).
ก. พินิต, แนะนํา, สั่งสอน, ปกครอง.
น. ความฉิบหาย, ความหายนะ, ความเป็นอัปมงคล. ก. ฉิบหาย.(ป., ส. วิปตฺติ).
น. ผล (ผลแห่งกรรม). ว. ยากเย็น. (ป., ส. วิปาก).