พินัย หมายถึง น. เงินค่าปรับเป็นภาคหลวง. (ป., ส. วินย).
(กฎ) น. นิติกรรมซึ่งบุคคลแสดงเจตนากําหนดการเผื่อตายในเรื่องทรัพย์สินของตน หรือในการต่าง ๆ อันจะให้เกิดเป็นผลบังคับได้ตามกฎหมายเมื่อตนตายแล้ว. (อ. will).
น. เงินค่าปรับเป็นของหลวง เช่น ปรับเป็นพินัยหลวง.
น. ความเสียหายสิ้นเชิง, ความเสียหายย่อยยับ. ก. เสียหายสิ้นเชิง,เสียหายย่อยยับ. (ป. วินาส; ส. วินาศ).
ก. พิจารณา, ตรวจตรา, เช่น เพ่งพินิจ.
ก. แนะนํา, สั่งสอน, ปกครอง. (ป., ส. วินีต).
ก. ดู, แลดู, เพ่งดู.
[พินิด] ก. ตัดสิน, ชี้ขาด. (ส. วินิศฺจย; ป. วินิจฺฉย).