พินทุสร หมายถึง [พินทุสอน] น. เสียงเพราะ. (คําฤษดี). (ป. พินฺทุสฺสร).
(โบ) ว. มากมาย.
(โบ) ว. มากมาย.
[พินอบ] ก. แสดงอาการเคารพนบนอบมาก.
น. เงินค่าปรับเป็นภาคหลวง. (ป., ส. วินย).
(กฎ) น. นิติกรรมซึ่งบุคคลแสดงเจตนากําหนดการเผื่อตายในเรื่องทรัพย์สินของตน หรือในการต่าง ๆ อันจะให้เกิดเป็นผลบังคับได้ตามกฎหมายเมื่อตนตายแล้ว. (อ. will).
น. เงินค่าปรับเป็นของหลวง เช่น ปรับเป็นพินัยหลวง.
น. ความเสียหายสิ้นเชิง, ความเสียหายย่อยยับ. ก. เสียหายสิ้นเชิง,เสียหายย่อยยับ. (ป. วินาส; ส. วินาศ).