พิโดร หมายถึง [พิโดน] ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่น). (ข. พิโดร; ส. วิตร).
[พิด] น. ทรัพย์, ของเครื่องปลื้มใจ. (ส., ป. วิตฺต).
[พิดถะยะ] น. วิถี.
[พิดถะยันดอน] น. ระหว่างวิถี.
ดู พิถย.
น. ถนน, หนทาง. (ป. วีถิ).
ว. ละเอียดลออมาก เช่น เขาเป็นคนพิถีพิถันในการเลือกเสื้อผ้า.
[พิดทะยะ, พิด, พิดทะยา] น. ความรู้. (ส. วิทฺยา; ป. วิชฺชา).