พิดทูล หมายถึง ก. เพ็ดทูล.
[ดฺรก] (กลอน) ก. วิตก. (ส. วิตรฺก; ป. วิตกฺก).
น. เพดาน เช่น ด้วยพิดานดาวทอง. (ม. คําหลวง วนปเวสน์).(ป., ส. วิตาน).
[พิโดน] ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่น). (ข. พิโดร; ส. วิตร).
[พิด] น. ทรัพย์, ของเครื่องปลื้มใจ. (ส., ป. วิตฺต).
[พิดถะยะ] น. วิถี.
[พิดถะยันดอน] น. ระหว่างวิถี.
ดู พิถย.