ความหมายของคำว่า ' พำ '

พำนัก
ก. พัก, อาศัยอยู่, พะพิง.
พำพวก
(โบ) น. พวก.
พำพึม, พำ ๆ, พึม ๆ
ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพํา ก็ว่า.
พำพึม, พำ ๆ, พึม ๆ
ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพํา ก็ว่า.
พำพึม, พำ ๆ, พึม ๆ
ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพํา ก็ว่า.
พำลา
น. เรียกช้างซึ่งมีลักษณะอันชั่วร้ายชนิดหนึ่ง ตําราไม่ให้เอามาใช้เป็นพาหนะ.
พิกล
ว. ผิดปรกติ, แปลกไป, เช่น รูปร่างพิกล ทำท่าพิกล พูดพิกล.(ป., ส. วิกล ว่า ขาดแคลน, อ่อนแอ).