พาฬหะ หมายถึง [พานหะ] ว. หนัก, ยิ่ง. (ป.).
ก. ปํา, ควํ่าลง, คะมําลง, ปักลง.
ก. พัก, อาศัยอยู่, พะพิง.
(โบ) น. พวก.
ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพํา ก็ว่า.
ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพํา ก็ว่า.
ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพํา ก็ว่า.
น. เรียกช้างซึ่งมีลักษณะอันชั่วร้ายชนิดหนึ่ง ตําราไม่ให้เอามาใช้เป็นพาหนะ.